Bez zastanowienia, bez jakichkolwiek wątpliwości wędrujesz w myślach ścieżkami prowadzącymi do miejsca, w którym nieobecność potrafi boleć. Ile szarości trzeba przełknąć by zniknąć? Spowiadasz się w ciszy przed sobą i wiesz, że każde słowo to mniejsze lub większe rozczarowanie..nie jesteś tam gdzie ziemia tętni pod stopami…finezja zamknięcia…codzienne wybory koloru klatki. Grawitacja serca słabnie każdego dnia, ale to wciąż za mało by oderwać się od strachu i biec przed siebie.